Niko
Koomen
kunstschilder
08-02-1940 - 02-03-2023 †
Verken de betoverende wereld van kunstschilder Niko Koomen, waar de schoonheid van de natuur samensmelt met de wiskundige elegantie van de Fibonacci-reeks en de principes van Pythagoras. Laat je onderdompelen in een harmonieuze mix van kunst en wiskunde, terwijl Koomen's creaties het natuurlijke leven belichamen door de lens van de heilige geometrie.
Ontdek de boeiende synergie tussen kunst en wetenschap op het doek van Niko Koomen.
Niko heeft de kunstacademie in Arnhem succesvol afgerond en heeft daarna lange tijd gewerkt als grafisch ontwerper. Hij heeft zijn hele leven aan de kunst gewijd. Niko werkte in zijn beginperiode met v.n.l. kleurpotlood en olieverf. Later is hij meer krijt en gouaches gaan gebruiken en soms een combinatie daarvan.
Niko haalde zijn inspiratie uit de kracht en schoonheid van de natuur. Tijdens zijn lange fietstochten deed hij inspiratie op en zette hij deze indrukken en beelden om naar abstracte kunstwerken. Niko liet zich ook inspireren door de wetenschap. De reeks van Fibonacci, De Gulden Snede en De stelling van Pythagoras komen op verschillende manieren terug in zijn werk.
"Ik maak van een these en een anti-these een synthese"
Hij hield van de kunst van Mondriaan, Malevich, Bart van der Leck en nog van velen anderen. Hij las talloze boeken van romans tot etherische en spirituele geschriften. Niko kende een diepgaande liefde voor klassieke muziek. Tijdens het schilderen en tekenen stond Radio4 altijd aan en brandde er een wierookstokje. Zo schiep hij het ultieme klimaat om zijn kunst te creëren.
Niko heeft verschillende exposities gehad in Nederland. Na zijn 65ste heeft hij nauwelijks nog geëxposeerd. Hij vond het wel fijn als er mensen interesse toonden of wanneer zij aangaven zijn werk te waarderen en soms een werk te willen kopen.
De gulden snede is een stukje eeuwenoude raadselachtige wiskunde. De gulden snede of ‘Divina Proportia’ (goddelijke proportie) kort men af met de Griekse letter Φ (spreek uit: ‘Fie’). Het getal geeft een speciale verhouding van lijnstukken aan: stel dat je twee lijnen hebt van lengte a en b, dan voldoen deze aan de gulden snede als de gezamenlijke lengte van de lijnen zich verhoudt tot a op dezelfde manier dat a zich verhoudt tot b.
De Griekse wijsgeer Euclides beschreef als eerste het getal Φ, maar men gebruikte de gulden snede waarschijnlijk al eerder. De oude Egyptenaren bouwden hun piramides op basis van de gulden snede. Ook in het Parthenon, een tempel ter ere van de godin Athena, kun je Φ terugvinden.In de vroege middeleeuwen bedacht Fibonacci het antwoord op de vraag waarom deze verhouding zo vaak terug te vinden is.
De Fibonacci reeks is een van de beroemdste wiskundige getallenreeksen en is vernoemd naar Leonardo van Pisa. Zijn bijnaam was Fibonacci en hij beschrijft in zijn boek Liber abaci uit 1202 de rij van getallen. De rij begint met 0 en 1 en vervolgens is ieder volgend getal in de reeks de som van de voorgaande twee getallen. De rij ziet er dan als volgt uit: 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55… etc.
Het interessante aan de Fibonacci reeks is dat de getallen overal in de natuur voorkomen, van de structuur van zonnebloemzaden in een zonnebloem, de ordening van bladeren aan takken tot de bloemen van een artisjok. Maar ook in architectuur, zoals in de afmetingen van het Parthenon en de Pyramides van Gizeh, komt de Fibonacci reeks terug. De rij is ook gelinkt aan de Gulden Snede; deel twee opeenvolgende getallen van de Fibonacci reeks door elkaar en je krijgt de verhouding van de Gulden Snede.
'In een rechthoekige driehoek is het kwadraat van de hypotenusa gelijk aan de som van de kwadraten van de rechthoekszijden.'
Anders geformuleerd: a2 + b2 = c2
Pythagoras (Samos, ca. 570 v.Chr. – Metaponto, ca. 500 v.Chr.) was een van de presocratische filosofen. Rond 540 v.Chr. emigreerde hij naar het Zuid-Italiaanse Croton, waar hij politiek geëngageerd was en een religieus-filosofische broederschap oprichtte die enige invloed had op het maatschappelijk leven. Omstreeks 530 v.C. stichtte Pythagoras in Croton een school, die ook in andere Zuiditalische steden afdelingen vestigde.
De oorspronkelijke getallenleer van Pythagoras en de zijnen was geen wetenschappelijke wiskunde, maar eerder een toepassing, een soort metafysica van het getal; op den duur is echter ook in de school van Pythagoras, net als op andere plaatsen in de Griekse wereld, wiskunde op wetenschappelijke wijze beoefend. Hun voornaamste bijdrage ligt op het gebied van de getallenleer, terwijl zij de meetkunde in het algemeen op 'aritmetische' wijze beoefenden en daardoor onder meer geen raad wisten met het probleem van de irrationele wortels.
Afbeeldingen gebaseerd op Pythagoras-tegels, Penrose-tegels (woorden van de kunstenaar):
Verschillende weergaven van een Pythagoras-betegeling. Meestal met behulp van de 3,4,5-driehoek. Deze betegeling wordt een ‘woordeloos bewijs’ van de stelling van Pythagoras genoemd. Uit sectie blijkt dat de oppervlakte van het ‘schaduwvierkant’ op de hypotenusa gelijk is aan de som van de oppervlakten van de vierkanten op de twee andere zijden. Het is niet echt een woordeloos bewijs, omdat je nog steeds moet bewijzen dat de grote vierkanten echt vierkanten zijn en niet alleen maar ruiten.
“Vele tegenstellingen roepen immers eenheid op. Ook een bepaalde numerologie en vormsymbolen spelen een rol in de beeldvorming. Ze begeleiden, in een constante dialoog, een vrij langdurige werkwijze.”
Zijn dochter Vanessa Viva Koomen beheert nu het gehele oeuvre. Zij wil deze prachtige kunstwerken met u delen en zij wil geïnteresseerden graag ontmoeten. De kunst van Niko Koomen is meer dan een beeld; ieder werk vertelt een eigen verhaal. Ieder werk kent een unieke boodschap en/of een diep doordacht inzicht.
“In mijn beeldend werk ben ik altijd op zoek naar eenheid. Ik probeer deze eenheid te benaderen door structureel gebruik te maken van een aantal tegenstellingen binnen kleur, vorm en textuur.”